ای دل، ار تو عاشقی، زین غم خلاص جان مخواه

از بلا و فتنه ترسی، چشم در خوبان منه

یار محمل راند، در ویرانه هجران بمیر

دشمن کش دوست می خوانی، مرادت کی دهد؟

شهسوارا، ناوک مژگان زدی جان بستدی

از تن عاشق ز بهر خون او پرسش مکن

تن نه مستورست، عصمت از سگ گلخن مجوی

خاک پایش را به دل می خواهی، ای دیده، خطاست

من اسیر شاهد و تو زهد خواهی، ای رفیق

زاری خسرو مجو در سینه های بی خبر