جانا، روان کن راحتی، ای راحت جان همه

تو مست و غلتان تو به تو، زلف پریشان مو به مو

غم دارم و دل ریش از آن، بیخوابی من بیش از من

زان روی چون مهتاب خوش یکدم نکردم خواب خوش

تو خفته شبها بیخبر خلقی به فریاد سحر

ای درد تو مهمان من، مهمان دردت جان من

خسرو ز جان سوخته گم گشته صبر آموخته