ز دلها لشکری دارد سخن با تاجداران گو

ترا دو چشم جادوکش، من از دوری به مردن خوش

مگو با من که در کویم بلا و فتنه می بارد

چه گویی این که پامال غلامانت کنم بر در

چرا هر دم همی گویی که سوز عشق بد باشد

جفاگر می کند بر روی او چون گویم، ای محرم

غم من بشنو، ای باد و چو هست این کلبه نوحی

تو ای کز باده عشق بتانم توبه می گویی

چه گل چیند کسی کز خار ترسد، خسروا، سر نه