از دوری خود، جانا، حال دل من بشنو

زان موی بناگوشت هر کسی گله ای دارد

نافه همه بوی خوش از بوی تو می دزدد

با این همه نیکویی اندر حق مسکینان

از باد هوایت دل صد جان بدرید، این خود

تو جان منی و من دور از تو همی میرم

بشکست می لعلت چون توبه خسرو را