که گردد تافته خورشید و ماهت روشن از هر دو

تو بنما قامت خویش و کمرها بشکن از هر دو

که جان و دل ز یک دیگر به رشکند و من از هر دو

بلا بنگر که تعلیم تو چون گشت این فن از هر دو

که غرق خون و خوناب است یک پیراهن از هر دو

به حق دوستی نزدیک من به دشمن از هر دو

بیا زود، ای اجل، بنیاد هستی بر کن از هر دو

که من کردم گریبان چاک و چیدم دامن از هر دو

سر مردان که خسرو مردتر باشد از آن هر دو