آرایش مجلس تویی، مجلس بیارا هر زمان

زینسان که بر هر موی تو از نفس خود در غیرتم

چون عاشقانت را نماند از نقد هستی مایه ای

جان می رسد هر دم به لب، دانی که باری نیست آن

چون از تو می آید بلا یک جانست، ور باشد دگر

ای سر، به زودی خاک شو، پیش در آن نازنین

گر چه نیرزم از رهش گردی، تو، ای باد صبا

گر نیست باران کرم، سنگی ببار، ای آسمان

خسرو، اگر عاشق شدی از تیغ عذرش خواه بس