چه کنم کز دل من آن صنم آید بیرون

آخر، ای آه درون مانده، دمی بیرون رو

مژه تست چو پیکان کج اندر جگرم

جان رود، لیک دم مهر و وفایت گردد

من و رسوایی جاوید که عشق تو بلاست

گر معمای خطت را به خرد برخوانند

چنگ را ماند خسرو که زند چون ره عشق