ای باد، بوی یار بدین مبتلا رسان

گر هیچ از آن طرف گذری افتدت ز من

یک تار بهر پرسش من زان قبا بکش

آن دل که برده ای ز من ار نیستت قبول

جانی خراب دارم و وردست نام او

گفتی که ناله تو به یار تو می رسد

از دیده غرق آب شدم، مردمی بکن

ما چون نمی رسیم بدان آرزوی دل

خسرو که از فراق خیالی شد، ای صبا