به هر بیتی که وصف آن رخانست

کمر که بسته او هست جانم

ندارم در میان تو سخن هیچ

به ما گر می کند چشم تو شوخی

به هر مو زلف تو دارد دو صد دل

دلم را برد و جان را کشت چشمت