روزی که به عالم است شب دان

ز اشکال زمانه نور هر کار

لافیدن سفله باشد از مسال

در فاقه بود فروغ تقوی

بر اشک حریص عارفان را

نقب افگن حرص تو ز دینست

از خسرو پند تلخ سود است