نهانی خنده ای هم زان لب و دندان نمی خواهم

که من خون پلید خود بر آن دامان نمی خواهم

وگر زین بگذرد، من زیستن چندان نمی خواهم

مگر یک سود کان دم بوسه را فرمان نمی خواهم

که بت می جویم، ای کافر، ز تو ایمان نمی خواهم

که من این راز دل می خواهم و از جان نمی خواهم

رها کن درد من بامن که من خود جان نمی خواهم

که من دیوانه عشقم، سر و سامان نمی خواهم

بده، سهل است این، خاک در سلطان نمی خواهم

به دولت عمر او، وان عمر را پایان نمی خواهم

دلی می خواهم از تو، لیک آبادان نمی خواهم