چون دولت آن نیست که پهلوی تو باشم

کشتن چو ترا خوی شد، اکنون من و این درد

هر صبح به قبله همه خلق و من بدکیش

روز از هوس قد تو گشتم به چمنها

خورشید برآید، خبرم نبود و مه نیز

بنواز به یک ناوکم، ای ترک، که باری

آن دم که تو در کشتن من دست برآری

نآیم به در از منت دشنام تو هرگز

این است بهار دل خسرو که چو غنچه