رخی که بر کف پای تو سیم تن مالم

در آن شبی که کنم گشت کوی تو همه روز

گرم به راه سنان روید از هوای رخت

به یاد تو همه شب خون خورم، چو روز شود

غبار کوی تو با خویشتن برم در خاک

چو بهر یوسف خود نیست گریه ام، تا چند

مگر رسد رخ خسرو به پاش، هر دم رخ