اگر نه روی تو ببینم، به ماهتاب نبینم

در آن زمان که نبینم ترا به چشم چو ابرم

به خانه سایه همی گیردم ز فکرت زلفت

وصال خواهم و این در به روی من که گشاید

به وصل چند توان گفتنم «هنوز توقف »

طمع بود ز دهان تو شربتیم، ولیکن

چو دل سخن نشنود و تو عاقبت بربودی

جز آب می نرود از دو چشم خسرو و ترسم