هر شب به دل تصور نازش فرو برم

نازش که نیست بر لب شیرین، بر آن شوم

چون تیر بر کمان نهد او، خواهم از هوس

شبها ز ذوق خاک درش در دهان کنم

دیوانه شد دل من و زنجیر واجب است

باشد که یک دمی لب خود بر لبم نهد

خسرو، اگر چه عشق مجاز است زان او