عمرم گذشت و روی تو دیدن نیافتم

گفتم «رخت ببینم و میرم به پیش تو»

گفتی به خون من سخنی، هم خوشم، ولیک

دی با درخت گل به چمن همنشین شدم

بر دوست خواستم که نویسم حکایتی

مرغم کز آشیان سلامت جدا شدم

شد جان خسرو آب که از ساغر امید