از دست غمت به ناله ماییم

خورشید تو در کلاله پنهانست

با خاک یکی شده به کویت

یک سینه ز خون دل لبالب

از قطره اشک و از دم سرد

چون هیزم تر به روی آتش

از محنت اگر نواله بخشند

می کن غم خود به ما حواله