منت هر شب که گرد کوی گردم

همی گوید که جان ده پیش رویم

همان تلخم که می گویی، همی گوی

ز من دی یاد دادنت به بد گفت

مرا، جانا، ز گل بوی تو آید

ز من پرسی که بر در کیستی تو

ز کویت بگذرم، گر خاک گردم

صبوری شب مرا می گفت تا چند

دل خسرو تو داری، گر همه عمر