دل بی عشق را من دل نگویم

شکایت ناورم از عشق بر عقل

الا، ای آب حیوان، پیش زلفت

بگیرم زلف تو فردا، ولیکن

به اقطاع تو دل را خاص کردم

ز جانت نیک گویم تا توانم

بسوزم در غمت، وین راز با کس

به خسرو گویم این غم کو اسیر است