زبان با خلق در گفت است و دل جایی دگرد

که من این خار خار از سرو بالایی دگر دارم

نمی بینی که در هر دیده دریایی دگر دارم

که من اندر سر شوریده سودایی دگر دارم

چه می پرسی ز من، جانا، نه من رای دگر دارم

کرم کن یک نظر دیگر که کالایی دگر دارم

لبم خاموش و در هر یک تقاضایی دگر دارم

نماند آن سر که جز پای تو دریایی دگر دارم

که در هر کو چو خسرو بادپیمایی دگر دارم