ماهرویا، به خون من مشتاب

چشمت، ار خون من بریخت چه شد

تا گل از شرم رویت آب شود

مثل خود در جهان کجا بینی

آرزو می کند مرا با تو

وین تمناست در سرم همه عمر

وز غم روی شاهدان ما را

هر که دعوی کند ز خوبان صبر

چه ملامت کنید خسرو را