قبا و پیرهن او که می رسد به تنش

کرشمه می کند و مردمان همی میرند

عجب، اگر نتوان نقش خاطرش دریافت

طفیل آنکه کسان را به زلف در بندی

به کوی او که شوم خاک، نیست غم مگر آنک

شهید عشق که شد یار در زیارت او

وصال با وی ازین بیش نیست عاشق را

زبان که خواست ز تو، خسروا، نکردی فهم