سالها خون خورده ام از بخت بی سامان خویش

از خیال او چه نالم؟ رفت چو کارم ز دست

بس که خود را گم کنم شبها به گرد کوی تو

مزد دندانم بر آن دردم که خیزد بس بود

گر کشندم بهر او پیش و به من آتش زنند

شهسوار عاشقان را در رهت سر خاک شد

می کشم خاک درت در چشم و کشته می شوم

از جفای تست خون اندر دل خسرو مدام