در فراقش رود خون از دیده می بارم هنوز

سالها تا گلبن مقصود در می پرورم

گر چه بر باد هوس شد خرمن امید من

گر چه پر داغ است جان من ز هجر آن نگار

دلبر از کوی محبت پا اگر بیرون نهاد

زاری و افغان من بی او گذشت از نه فلک

گر چه جان خسرو از مهر رخش از دست رفت