آراست همه عرصه آفاق به زیور

بیرون زده گلهای رخ ساده جوانان

بر سبزه گل لعل تو دانی چه چکیده ست؟

خونابه چکانید ز چشم تر عشاق

بر لاله تر کوفت صبا پای بر آتش

غنچه ست دهن گرد گرفته ز پی آنک

آن طرفه بهاری که زمین پر گل و زر شد

شهزاده خضر خان که به تایید الهی

نبود عجب، ار محو کند حکم فنا را

مدح تو ز خسرو به فلک رفت و عطارد