ای از تو خوبان خوردن خون تو از همه خونخواره تر

من عاشقم بر روی تو، نادان چه سازی خویش را؟

چندی ز جور خود مرا رخساره تر دیدی به خون

در کشتن بیچارگان آشفتی و بر من زدی

هر روزت آیم بنگرم، پس بار دیگر بی خبر

از یاوه گردی های دل از جستجوی نیکوان

بگذار دل را، خسروا، چون پند تو می نشنود