سوار چابک من پیش چشم من مگذر

ببین که چشم کسی چون بود، ز بهر خدا

بهانه می طلبند اهل دل که جان بدهند

سرم به خاک ره تست، پرشکسته مرو

به دیده و دل و جان بگذری که جان توام

غبارهاست ز جعد تو در دلم بسیار

دلا، ز زلف گذر بر لبت اگر نتوان