هوایی در سرم افتاده، جانم خاک خواهد شد

تو می زن غمزه تامن می خورم خوش خوش به جان پیکان

مبین زین سو که جانم از خیال مهره چشمت

بسوزم خویش را از جور بخت، ولی ترسم

خدایا، زو نپرسی و مرا سوزی به جای او

روید، ای دوستان هر گه که می باید بر آن کویش

زهی شادی، گر او اید که بیند حال من، لیکن

خیال خط تو همراه من بس باشد آن وقتی

ازان لب تلخ می گویی، بترس از مردن خسرو