صبا چو در سر آن زلف نیم تاب شود

به ترک دین مسلمانیش بیاید گفت

سیاه روی شدم زین سفید رخساران

یکی ز پرده برون آی تا به دیده من

به هر جفا که کند چشم تو رضا دادم

به هر زمین که چو آب حیات بخرامی

به مجلسی که تو حاضر شوی، چه حاجت نقل؟

سؤال غم زدگان را ز لب دری بگشای

نخفت خسرو مسکین درین هوس شبها