دو عالم در ته پایت فشانند

بکش، جانا، مرا، گر زنده مانند

که می گوید دروغی راست مانند

نمی دانم که آن خط را چه خوانند؟

اگر بر چشم تر دامن فشانند

رقیبان را بگو تیغم نرانند

که مستان لذت تقوی بدانند

که اهل خاک خدمت می رسانند

دو چشم خسرو آنجا خون چکاند