گر تو پنداری که رازم بی تو پیدا نیست هست

یا ز عشق لولو و یاقوت شَکَّر بار تو

ور تو را صورت همی بندد که از چشم و دلم

گر تو پنداری که بی وصل تو جان اندر تنم

ور تو پنداری که از جور و جفای روزگار

گر گمان تو چنان است ای صنم کز عشق تو

این همه زشتی مکن کامروز را فردا بود