ای گشته عالمی به سر زلف تو غلام

هرگز که دید سلسله بر مه ز عود خام

کالْبَدْر فی الرّیٰاحین والشّمس فی الغَمام

وی خال تو چو دانه و زلف تو همچو دام

ای بی وفای کم خرد آخر کم از سلام

می ننگری که بوسه حلال است و خون حرام

زنهار تا نگیری آزار از آن پیام

بر کف گرفته ساغر و بر لب نهاده جام

یا ایّها الغَزال تَنشا لَکَ المدام