کز برون گل بود و مشک و از درون می بود و شیر

لب چو لعل اندر نبات و پر چو سیم اندر حریر

زلف و ابرو چون کمان و غمزه و بالا چو تیر

نازکی بس دلفریب و چابکی بس دلپذیر

او زشرم آتش پراکند از بر بد ر منیر

جور بر آن کت همی بیرون فرستد خیر خیر

حور درگیرد بدان گرد سمندت چون عبیر