دولت و اقبال او در مُلْک روزافزون بود

تاج د ین و تاج دنیا در جهان خاتون بود

تا سزای تاج گوهرهای گوناگون بود

بخت سلطان فرخ و فال ملک میمون بود

وین دگر در پادشاهی مِه ز ا َفْریدون بود

طبع این در عدل صافی چون دل هارون بود

بدسگال هر دو چون فرعون و چون قارون بود

کان سعادتها ز وهم آدمی بیرون بود

بنده نشناسد که اسرار خدایی چون بود

وهم و سِرّ او به از تَعویذ و از افسون بود

عدل را تاریخ باشد فتح را قانون بود

پیش رای او چه جای گنبد گردون بود

هفت کشور خرد باشد هفت گردون دون بود

شکر اوگوید هر آن ماهی که در جیحون باد

هرچه اندر قعر دریا لؤلؤ مکنون بود

کارگاه پرنیان و چرخ سقلاطون بود

عقدهای بهرمان و فرش بوقلمون بود

خاک آن صحرا به مشک و غالیه معجون بود

ماه نو بر چرخ هر ماهی چو زرین نون بود

حشمت آن بنده بیش از حشمت مأمون بود

هیبت او در طراز و در بلاساغون بود

گرد لشگرگاه او بر ساحل سیحون بود

و آن که بد خواهد به فرزندان او ملعون بود

تا دل و جانش به شکر تاج دین مرهون بود

تا ثنای او به میزان خرد موزون بود

تا هوا در ماه کانون چون دم مجنون بود

تا همه نیسان بدخواهان او کانون بود

تاکه رنج و راحت اندر قصهٔ ذوالنّون بود

تاکه سیم و زر به ترکی یرمق و التون بود