ای آفتاب شاهی تخت آسمان توست

صاحبقران و خسرو روی زمین تویی

گر مهرگان توست خجسته عجب مدار

از هر قیاس، کعبهٔ شاهی، سریر توست

فخر بزرگ و خُرد، ز نامِ بزرگ توست

آتش به آهن اندر تیغ نبرد توست

گر نصرت و ظفر ز مکانی طلب کنند

گر راست خواهد کردن مهدی همه جهان

بس دشمن سبکسر با لشکر گران

در جنب همت تو جهان هست ذره ای

گویی سنان تو ملک ا لموت دشمن است

از شرق تا به غرب گرفته حُسام توست

از عدل تو جهان همه چون بوستان شدست

در خاندان هیچکس از خسروان نبود

شاها خراج دادن شاهان تو را به طوع

وین دوستی نمودن سیصد هزار خلق

تا برق همچو تیغ تو باشد به روز جنگ

با خرمی هزار خزانت خجسته باد

خسرو تو باش و باده تو نوش و طرب تو کن