آن روی نه روی است گل سرخ به بارست

آن جعد نه جعدست همه حلقه و بندست

شاید که من از دست بتم باده کنم نوش

مشکین خط او بر دل من فتنه فزای است

روزی که نبینمش بهارم چو خزان است

ای من رهی آن ماه که چه مست و چه هشیار

اندر طلب وصلش بی صبر و قرارم

دلسوز من است آن بت و جانسوز مخالف

سلطان بلند اختر ابوالفتح ملکشاه

صد بار بهر دم زدنی در شب و در روز

از هیبت او در دل بدخواه نهیب است

نامی که نه از طاعت او جویی ننگ است

او را به هنر چون جم و کاووس نخوانم

ای شاه کسی کز خط عهد تو برون شد

اندیشه خطا کرد و کنو ن همچو اسیران

هر کس که به فرمان تو رام است و مسخر

وان کس که سر از حکم و رضای تو کشیده است

عزست ز نام تو چه دنیا و چه دین را

ماه علمت پیشرو ماه فلک باد

تو ناصر دین بادی و یارت همه عالم