گیتی ز بوی هر دو سراسر معطرست

محراب ها به آمدن این منوّر ست

وین همره خطیب و مُصّلی و منبرست

وین با گلاب و غالیه و عود و عنبرست

در شرع خون قربان این را میسرست

مقصود هر دو خرّمی شاه سنجرست

آن خسروی که ناصر دین پیمبر است

بر دشمنان ملت و دولت مظفرست

چندانکه بر بسیط زمین شهر و کشور است

زین روی همچو جد و پدر ملک پرورست

هم در صلاح ملک سهیم برادرست

دیدار او به روز و به شب نورگسترست

او از هنر میانهٔ صف پشت لشکرست

کان توتیای دیدهٔ گردون و اختر است

گویی که باد زیر سلیمان مسخر است

دریای اخضرست که بر چرخ اخضرست

گویی که صاعقه است نه شمشیر و خنجرست

و اندر میان معرکه مریخ پیکر است

شاهین نصرت است و مخالف کبوترست

در صید آشیانهٔ او دیدهٔ سرست

کاورا قضا همیشه ره آموز و رهبرست

چون در نمازگفتن الله اکبرست

تو حیدریّ و تیغ تو شمشیر حیدرست

معروف تر ز قصه و اخبار خیبرست

پیوسته دشمنان تو را روی چون زرست

گوی رضا و خشم تو گلکار و زرگرست

سهم تو در ولایت فَغْفُور و قیصرست

در موسمی که جشن براهیم آزر است

میدان تو به رزم سپهری مصور ست

می نوش کن که می به چنین وقت خوشتر است

تا آسمان آینه گون همچو چنبر است

تا خاک زیر آب و هوا زیر آذر است

که ایام دشمنان تو چون روز محشر است