داد ما را چهار چیز کنون

روز ما کرد فرخ و میمون

فتح غزنین و موکب خاتون

که به دولت رسید بر گردون

مادر خسروان روزافزون

از لب دجله تا لب جیحون

سقف و دیوار و قاعده است و ستون

پیش هر دو رهی سزد هامون

وین برادر ستوده چون هارون

وین دگر در ظفر چو اَفریدون

هر دو را رام روزگار حَرون

چون صدف را ز لولو مکنون

کار تو بی عزایم و افسون

ننماید به صد هزار قرون

مملکت را بود قران و سکون

که شود پیش تو به صورت نون

هم بدان طالع آمدی بیرون

بخت در آمدنت راهنمون

هستی اینجا ز نائبات مصون

از تو شد فخر و جاه را قانون

عافیت شد به شخص او مقرون

از در بُست تا لب سیحون

آنچه او دید ز ایزد بی چون

هست بر تیغ او ظفر مفتون

در زمین رفت خصم چون قارون

بگشاید همی بلاد و حُصون

درجهای جواهر مخزون

زنده پیلان و اشتران هیون

تحفه های غریب گوناگون

گر به اقبال تو شود ایدون

نبود زیر چرخ آینه گون

که جهان هر سه را شدست زبون

هست با دیگران چو بوقلمون

ایزد آن خصم را کند ملعون

فلک آن خصم را بریزد خون

علمش را کند ستاره نگون

ور چه باشد شریف گردد دون

کوه و دریا و وادی و هامون

گر کسی شرح این کند موزون

لاله و شنبلید و آذریون

دوستان شاد و دشمنان محزون

دور باد از تو اختر وارون

کرده حاصل قضای کُنْ فَیَکُون