آسمان است آن یا عالم پر تصویرست

قطب مُلک است آن یا دایرهٔ گردون است

نقطهٔ قطب زمین را صفتش پرگارست

نیست فرخار و همه صورت او فرخارست

جنتی را که بر آن مرتبه و دیدارست

یافتم پرده سرایی که خداوند مرا

هرکجا نوبت درگاه معین الملک است

بر بزرگان جهانش شرف و تقدیم است

فضل الحمد ز تکبیر بسی بیشترست

ای خداوند قوی رای مبارک تدبیر

تا جهان بوده هر آن خواب که نیکو دیدند

خلق تو خلق ملک رسم تو رسم بشرست

کوه با حلم تو کمتر ز یکی مثقال است

مال هر کس را توفیر بود بی بخشش

قلم فرخ تو درکف فرخندهٔ تو

در جهان تیر و کمان گر قلم فرخ توست

دشمن تو به مثل کودک اندک سال است

شعبده کردن و تزویر کسادست امروز

اندرین دولت و اقبال که ایزد به تو داد

وانکه او با توکنون راه عداوت سپرد

وانکه در کاستن خصم تو باقی بگذاشت

صد یک از مرتبهٔ خویش ندیدی تو هنوز

به دعای تو در اسلام گشادست زبان

دل مطهر شود آن را که تو را گوید مدح

به دل و دیده معزی رهی و بندهٔ توست

تا ز قانون شمار عجم و گردش سال

شادمان باش و طرب کن به سماع بم و زیر