ای به توفیق و هدایت دین یزدان را قوام

بخت تو عالی و مقدار تو عالیتر ز بخت

بر زمین آزادگان در خدمت تو بی ملال

فطرت تو دست مکاران درآورده به بند

آن وزیری تو که هست اندر صلاح مملکت

همچو یاقوت از جواهر اختیاری از بشر

گرد شادُرْوان تو نورست در چشم کفات

صاحب صد لشکرست از حضرت تو یک رسول

یاد تو نوشد همی گردون که هستش روز و شب

بخت بیدار تو را گر صورتی پیدا شود

اندر احیا بس بود دست جواد تو جواب

گَر مدد یابد ز جود دست تو بحر محیط

از قلم در دست تو فعل حُسام آمد پدید

تا روان باشد علمهای تو را فتح و ظفر

رایت عالی به ترکستان کشیدی از عراق

تا هوا چون بوستان کردی ز گوناگون علم

تا گشادی قلعه هایی را که مر هر قلعه را

چون کشیدی زیر فرمان از حلب تا کاشغر

گر نه ابر رحمت تو آب بر آتش زدی

حاسدان را از شکم بر پشت بگذشتی رَماح

از شرار تیغ بودی پادشاهان را شراب

پنجهٔ شیران بخستی گردن و پشت گوزن

اینت عفو بی نهایت و ینت علم بی قیاس

ای خداوندی که اندر ملک توران کرده ای

خشم تو شامی است از محنت که آن را نیست صبح

گر نبودی شکر تو پیوند جان ایدر بدن

هر که بیند مر تو را داند که صدر عالمی

وهم تو نیرنگ محتالان بیوبارد همی

مهر پیروزی نگارد بر نگین عمر خویش

تو همامی و قلم در دست تو همچون همای

تا همی بارد قلم در دست تو سحر حلال

تا به جاه تو همه اسلامیان را حاجت است

هرکه او از چنبر حکم تو سر بیرون کشد

کردگارش کرد مخذول و تو مستغنی ز جنگ

وانکه او جان و دل اندر عُهدهٔ عَهد تو کرد

کردی اندر پیش یزدان کار او را تربیت

رای نیک و رسم خوب توست در دنیا و دین

ای ثناهای تو چون تعویذ کرده هر حکیم

تا به میدان سخن بر مدح توگشتم سوار

از گهرهای مدیح تو قلم در دست من

کلک گوهربار تو پر گوهرم کردست طبع

تا فساد و کون باشد فلسفی را در مثال

در جلالت باد کون دولت تو بی فساد

تو به شکر از کردگار و کردگار از تو به شکر

سرو عمر تو همیشه خرم و سبز و بلند

از تو اندر ملک سلطان هم صلاح و هم صواب