صاحبقرانِ اعظم شاهنشهِ مُعَظّم

ای در جهان شهنشاه ای بر شهان مقدم

واورده هیبت تو در پشت دشمنان خم

اصلِ خدایگانی از تیغ توست محکم

وز تیغ توست غُلغُل در مُولتان و جیلَم

دولت ز توست عالی ملت به توست خرم

و اسلاف را ز نامت فخرست تا به آدم

واندر حریم عدلت آهو شود چو ضِیغم

با عدل تو ببندد مالک درِ جهنم

رادی و بردباری هر شش تو را مسلم

وانجا که نرم سازی در دل کرا بود غم

هر چند بیش گویم با قَدرِ تو بود کم

چونانکه بود آصف بر ملک و دولت جم

او نیز در وزارت دارد کفایتِ عَمّ

شاهی چو تو مُعَظّم صَدری چو او مکرم

تا در سماع باشد با زیر ساخته بم

زیر رکاب بادت چندانکه هست عالم

بر شادی صبوحت ساغر شده دمادم