دیدم یکی غزالِ خرامان میان صف

نخاس باز کرد یکایک در غُرَف

او تافته ز خوبی و من تافته ز تف

من برگرفته دفتر و او برگرفته دف

مَن لَم یَکُن لَهُ ثَمَنی مرَّ وَاِنصَرف

فَالجسم قَد تَرَّحل و القلب قَد وَقَف

لَم یَبق َ فی القَطیعَهِٔ وَصف الّذی وَصَف

تیر فراق را شده جان و تنم هدف

من نیز از فراق همی گفتم اَلاَسَف

این آمد از بلاد خراسان مرا به کف

یا سیدالعراقین ای ملک را شرف

مدح الموحدین له لیس یختلف

آمد خلف پیمبربا جوهر خلف

تا آدم از تو شاد بود جان هر سلف

وصفت همه لطافت و وصلت همه لطف

خوانند فاضلان ز مقالات تو نتف

وز خُلق توست دفتر اخلاق را طُرَف

خالی بود حقیقت جاه تو از صَلَف

نوک سنان تو برباید همی کَلَف

چون بچه را ز بیضه برون آورد کشف

گر باد همت تو جهد بر تن شرف

دست تو بحر و ماهی زرین در او صدف

آن مرد را به مدح تو واجب کند حَلَف

رادیت هست موج و بزرگیت هست کف

فرقی بود ز رفرف و فردوس تا زرف

چون لعل با شبه است و چو فیروزه باخزف

بگذشته رای و همت و بخت تو زان شرف

شد دهر مُسْتَخِف و حسود تو مُسْتَخَف

آن دیده حال خوفت و این دیده حال خف

بر خاتم ولیت نوشتند لا تخف

نعمت حرام تر ز رباگردد و سلف

تا نعمتم مصون بود و جاه معترف

مشهور بود نام و نشانش بهر طرف

و آورده ام زخاطر خویش احسن الطّرف

بالبدر یهتدی و من البحر یغترف

قَد قَصّر البعیدُ وبالذنبِ اِعترف

هست از ثنا و شکر و مدیح تو مؤتلف

خواهم ز تو لَطَف که نیم طالب علف

تا ماه را ز مهر بود نور مختطف

هرگز مباد حاسد تو جز که در تلف

معصوم در حمایت و محفوظ در کنف