برآورد دولت جهانی دگر

ز باران ابر شرف بشکفید

به ایوان و میدان شاهنشهی

بیفزود در طبع گیتی نشاط

کی الب ارسلان و ملکشاه را

شد اندر زمانه ز نسل ملک

هم از نسل او کرد صنع خدای

ملک سنجر امروز بر تخت ملک

دهد عدل او هر زمان خلق را

نیارد به صد دور گردون پیر

که گر ملک دنیا بخواهی از او

کف او ز رازق به ارزاق خلق

نه چون او سخاگستری دیگر است

نه عالی تر از پایهٔ تخت او

نه هرگز بود خانهٔ ملک را

نه نیکوتر از داستانش رسد

چو دشمن ز تیغش برآرد فغان

که چون استخوانی ببُرَّد به تیغ

چو مرغی است تیرش که جز چشم خصم

خمیده تر از قامت خصم او

دوالی ز پشت عدو برکشد

ایا آفتابی دگر در جهان

مه از دودمان تو هرگز که یافت

به از خاندان تو هرگز که دید

اگر چه نرفت از ره هفت خوان

ز تو هر هنر رستمی دیگرست

همه ماوَرَالنَّهر شد سر بسر

ز تیغ تو خانی درآمد ز پای

تو آن کامرانی به وصف کمال

نبود و نباشد پس از کردگار

ز هر تن که راند سنان تو خون

گه رزم جز تیغ تیز تو نیست

گه بزم جز دست راد تو نیست

چو باغی است بزمت که هر ساعتی

مرآن باغ را باغبان دولت است

ز خلق زمانه نیاید به دست

نبیند همی دیدهٔ مهر و ماه

تو آن شهریاری که در بزم تو

من آن گوهر آوردم ارکان خویش

به مدح تو گر بر فشانم روان

همی تا رسد هر زمان از سپهر

تو را باد سودی دگر هر زمان

تو هر روز جشنی دگر ساخته

رسیده به جشن تو هر هفته ای