سال چون نو گشت فرزند نو آمد شاه را

خواست یزدان تا ز نسل شاه بنماید به خلق

خواست دولت تا بود چون آفتاب و مشتری

زین طرب نشگفت اگر زینت فزاید در جهان

ای جهانداری که ایوان تو و میدان تو

در هنر پیشی ز اسکندر که هنگام هنر

عدل و انصاف تو اندر بیشهٔ ایران زمین

رسم تو رونق دهد رسم بزرگان را همی

شیرمردان بینم اندر خدمت درگاه تو

دوستان و دشمنانت در جهان مستوجب اند

حلق و فرق بدسگالت جای آه و آهن است

کامکاری کی بود در پیش تیغت خصم را

هرکه جوید کین تو، کوتاه گردد مد تش

دشمن تو در نهان شش چیز دارد روز و شب

بر هر آن صحرا که لشکرگه زند شاه جهان

عنبرین بینم همی ا فواه خلق از مدح تو

بنده از راه حوادث با سلامت بگذرد

سیرت و رسم تو را بر هر هنر تقدیم باد

سال و ماه تو همیشه فرخ و فرخنده باد