چون وزارت یافت صدر روزگار از شهریار

صاحب دنیا قوام الدین نظام مملکت

بُوالمحاسن عبدِ رزاق آنکه ارزاق بشر

بختیارش کرد گردون در روزارت همچنا نک

شاه عالم را چنو هرگز کجا باشد وزیر

صدر دیوان وزارت چون مُزّین شد به او

منتظر بود این سعادت را جهان از دیرباز

این محل بود از گه میثاق آدم تَعبیه

چون موافق شد قضا با آسمان و اختران

عَمِّ او صدر وزیران از فِراست گفته بود

این فِراست بین که در انجام کار آمد پدید

ای شمال مشکبوی ای ره نورد زود رو

از زبان بندگان آن صدر ماضی را بگو

تا ببینی پور خویش و نور چشم خویش را

هم خرامان در امامت در لباس احتشام

ملک سلطان تازه گشت از رای ملک آرای او

تا نه بس مدت چنان گردد که با انصاف او

گرگ را با میش باشد آشتی در پهن دشت

خواست یزدان تا بود بر روی دین و روی ملک

علم او در دین تازی داد ملت را نظام

در هوای عالم سِفلی چو نیکو بنگری

با مبارک رای و تدبیرش هوای مملکت

یا رب اندر زینهار ش دار تا با عدل او

آشنای طور سینا موسی عمران سزد

کدخدای شاه عالم صاحب عادل سزد

تا به دیوان وزارت خامه و نامه به هم

خانهٔ ارزاق را مفتاح دارد بر یمین

علم و عقلش را مُهَندِس کرد نتواند قیاس

قادر یزدان که پیدا کرد چون او صورتی

گر شکار دام صیادان بود نخجیر و مرغ

با نسیم رای او در بوستان ِمملکت

جامه ی بختش بپوشیدند شاهان روز رزم

وهم او پیش از وزارت کرد چندانی اثر

کرد رای روشن او بر سبیل تَقد مه

گر زمین را از نسیم خلق او باشد نصیب

ور کند بر نار نیرو خاطر وَقّاد او

ای خداوند جهان را گشته دستور و مشیر

ای همه علم امامان از علومت مقتبس

حق شناس حق گزاری بنده و آزاد را

از جهان و از خداوند جهان برخور که هست

گر چه آصف را کرامات است در علم و هنر

با تو در علم و خرد آصف نباشد کاردان

هست هر حرفی ز توقیع تو گنجی بی قیاس

مرکب ملک و شریعت را سوار چابکی

با زبان گوهر افشانت چرا باید همی

گر عیار زر ز صراف و مَحَک پیدا شود

آن کجا باشد دل و طبع تو صراف و محک

روی دولت تازه باشد روی دین آراسته

باز اقبال است و بر سیم و سمن هر ساعتی

لیکن آن قاری که از منقار او بارد همی

سرنگون است او و دارد دوستان را سرفراز

تو به خلق مصطفائی او به شکل خیزران

ای خداوندی که اندر آفرین و مدح تو

هست پیش تو نثار دیگران زر و گهر

کان نثار دیگران گردون ز هم بِپر اکند

تا همی بر عالم علوی بود سیاره هفت

باد با رای شریفت هفت سیاره قرین

بر حصار دولت تو پاسبان اقبال باد

پشت اسلامی همیشه ، کردگارت باد پشت

ناصحت منصور و والا، حاسدت مقهور و پست