ای خداوندی که گر عزم تو بر گردون شود

چنبر گردون گردان جمله بگشاید زهم

گرچه اَ فْریدون به افسون جادوان را بند کرد

عرش بلقیس از سبا آصف به افسون آورید

هر چه مخلوقات و اجناس است دریک دایره است

هر که گوید بدسگال شاه چون خواهد شدن

در خزانه گنج قارون خواهم ای خسرو تو را

آتش شمشیر تو چون تیز گردد در نبرد

مرگ را قانون شود جان بداندیشان تو

گر به دریا بر بخوانم آفرین و مدح تو

ور نسیم جود تو بر بگذرد بر بادیه

ور دگرباره به روم اندر کشی رایات خویش

رومیان یکسر گریزند از خطر سوی خَتا

از مصاف لشکرت هامون شود مانند کوه

شهریارا تا گل دولت به باغ تو شگفت

هرکه سر بر خط نهد زان بندگی مُقْبِل شود

سِفْله طبع از همت وجود توگردد مال بخش

بندهٔ شاعر معزی نام جست از جود تو

تا بر او اقبال تو افزون شود هر ساعتی

تاکه در نیْسان زمین همچون رخ لیلی شود

آفتاب دولت تو بر جهان تابنده باد

هست میمون طالع تو هست عالی بخت تو