هر روزکه خورشید سر ازکوه برآرد

گویی که همی پوید بیک توبه تعجیل

احسنت وزه ای خسرو پیروزکه هر روز

هر ماه که نوگردد از آنجا که تو خواهی

گه والی تو آرد مال تو ز خاور

مهر تو درختی است که از باد سعادت

دیدار تو خورشید جهان است که هر روز

هرگه که سخن گویی از آثار گذشته

باید سخن از سیرت و آثار تو گفتن

جان است مگر عدل تو یا نور لطیف است

از جود تو خواهد همه کس حاجت و روزی

هرکاونه به فرمان تو بندد کمر خویش

در دهر هر آن کاو حَشَر آرد به خلافت

ابری است حسام توکه هنگام عداوت

هرکاو ز پی جاه و خطر با توکشد سر

ور زانکه سر اندر خط حکم تو نیارد

سعده فلک از دشمن تو روی بتابد

بر رایت تو شکل هِلال است و زمانه

شاها ملکا بندهٔ عقل و هنر توست

زان فخرکه چون تو ملکی از بشر آمد

مرد خرد از بزم تو آرد خبر از خلد

تا دهر بود فخر به نام تو در آفاق

تا خاک کثافت دهد و باد لطافت

جاوید چنان باد که پیش تو زمانه