باران کُنَد ز لوحِ زمین نقشِ اشک پاک

بیهوده می فشانی اشک این چنین به خاک

دانم که آنچه خواهی ازین بازگشت، چیست:

دانم که اشکِ گرمِ تو دیگر دروغ نیست:

افسوس بر تو باد و به من باد! ازآن که، درد

ای بی مریض دارو! زان زخم خورده مَرد