نگران،

آن دو چشمان است،

دورسوی آن دو سهیل که بر سیبستانِ حیاتِ من می نگرد

تا از سبزینه ی نارسِ خویش

سُرخ برآید.

سخت گیر و آسان مهر

در فراز کن که سهیل می زند!

□

سهیلانِ من اند

ستارگانِ هماره بیدارم،

و دروازه های افق

بر نگرانی شان گشوده است.

بیمارستان مهرداد

13 بهمن ۱۳۷۵