می خواهم خوابِ اقاقیاها را بمیرم.

خیال گونه

در نسیمی کوتاه

که به تردید می گذرد

خوابِ اقاقیاها را

بمیرم.

□

می خواهم نفسِ سنگینِ اطلسی ها را پرواز گیرم.

در باغچه های تابستان،

خیس و گرم

به نخستین ساعاتِ عصر

نفسِ اطلسی ها را

پرواز گیرم.

□

حتا اگر

زنبقِ کبودِ کارد

بر سینه ام

گُل دهد ــ

می خواهم خوابِ اقاقیاها را بمیرم در آخرین فرصتِ گُل،

و عبورِ سنگینِ اطلسی ها باشم

بر تالارِ ارسی

به ساعتِ هفتِ عصر.

۱۸ آذرِ ۱۳۵۱